ভাৰতৰ স্বাধীনতা দিৱস 2025- ইতিহাস, অৰ্থ আৰু উদযাপন


"স্বাধীনতা কেৱল এটা শব্দ নহয়,  ইয়াৰ পিছত আছে ৰক্তেৰে লিখা ইতিহাস;   সেই ইতিহাসৰ পৃষ্ঠাত জিলিকে স্বাধীনতা সংগ্ৰামী সকলৰ নাম!"

আজি ১৫ আগষ্ট  ভাৰতবৰ্ষৰ  ৭৯তম স্বাধীনতা দিৱস । ১৯৪৭ চনৰ এই দিনটোতে আমাৰ দেশ বহু দিনৰ ইংৰাজ শাসনৰ শৃংখল ভাঙি মুক্তি লাভ কৰিছিল। এই মুক্তিৰ পথটো আছিল ত্যাগ, সাহস আৰু অবিচল স্বাধীনতাৰ মনোভাৱৰেৰে ভৰা।


যেতিয়া আমি স্বাধীনতাৰ কথা কৈছোঁ, তেতিয়া আমি মনত পেলাওঁ মহাত্মা গান্ধী, নেতাজী সুভাষ চন্দ্ৰ বসু, পণ্ডিত জৱাহৰলাল নেহেৰু, সর্দাৰ বল্লভভাই পাটেল, ভগত সিং, ৰাণী লক্ষ্মীবাই ,কনকলতা বৰুৱা,মনিৰাম দেৱান , ভোগেশ্বৰী ফুকননী আৰু অসংখ্য অজ্ঞাত বীৰৰ কথা। তেওঁলোকে নিজৰ বাবে নহয়, আমাৰ বাবে—ভবিষ্যৎ প্ৰজন্মৰ বাবে—সংগ্ৰাম কৰিছিল, যাতে আমি মর্যাদা, সমতা আৰু নিজৰ ভাগ্য নিৰ্ধাৰণৰ অধিকাৰ লৈ জীৱন যাপন কৰিব পাৰোঁ।

অসমৰ বীৰ-বীৰাংগনা : আমাৰ গৌৰৱ**  :

"সোণৰ অসমে দিছে দেশক  

 অমৰ বলিদানৰে চানেকি;  

 কুশল কোঁৱৰৰ ফাঁচীৰ জৰীয়ে 

শিকায় স্বাধীনতাৰ দাম!"*  

- **কনকলতা বৰুৱা**ই ১৭ বছৰ বয়সতে **গহপুৰ থানাত ত্ৰিৰংগা উৰুৱাবলৈ গৈ** গুলীত শ্বহীদ হ'ল।  

 -**মানিৰাম দেৱানে** অসমৰ প্ৰথম চাহ বাগিচা স্থাপন কৰি **ব্ৰিটিছৰ বিৰুদ্ধে বিদ্ৰোহত জীৱন দিলে।  

- **ভোগেশ্বৰী ফুকননীয়ে** "ব্ৰিটিছ ভাৰত ত্যাগ" আন্দোলনত প্ৰাণ ত্যাগ কৰিলে।  


স্বাধীনতা দিৱস কেৱল ত্ৰিৰঙা পতাকা উত্তোলন বা ৰাষ্ট্ৰীয় সঙ্গীত গোৱা নহয়—ই আমাৰ নাগৰিক হিচাপে দায়িত্বৰ কথা মনত পেলাই দিয়ে। স্বাধীনতা অমূল্য, কিন্তু ইয়াৰ সঠিক মূল্য তেতিয়াহে থাকিব যেতিয়া আমি ইয়াক সুৰক্ষিত ৰাখিম,  আৰু উন্নত ভাৰত গঢ়িবলৈ ব্যৱহাৰ কৰিম।

আমাৰ দেশ বহু ক্ষেত্ৰত উন্নতি কৰিছে—কৃষি পৰা মহাকাশ অভিযানলৈ, ডিজিটেল প্ৰযুক্তি পৰা খেল-ধেমালি লৈ। ভাৰত আজিৰ দিনে বিশ্বৰ দ্রুততম বৃদ্ধি হোৱা অৰ্থনীতি । কিন্তু সমস্যাও বৰ্তমানৰ—দৰিদ্ৰতা, নিৰক্ষৰতা, নিবনুৱা, পৰিৱেশগত সমস্যা আৰু সামাজিক বিভাজন।


আমাৰ স্বাধীনতা সংগ্ৰামীসকলক সঁচা শ্রদ্ধাঞ্জলি দিয়াটো হ'ল কেৱল তেওঁলোকৰ নাম মনত ৰাখি নহয়, তেওঁলোকৰ সপোনৰ ভাৰত গঢ়িবলৈ প্ৰয়াস কৰা—য'ত সকলো শিক্ষিত, সুৰক্ষিত আৰু সন্মানিত।

দেশৰ যুৱ সমাজ হিচাপে আমাৰ বিশেষ দায়িত্ব আছে—

দায়িত্বশীল আৰু শৃংখলাবদ্ধ নাগৰিক হ'ব।

আমাৰ সংস্কৃতি আৰু বৈচিত্ৰত ঐক্যক সন্মান জনাব।

শিক্ষা আৰু প্ৰযুক্তি ভাল কামৰ বাবে ব্যৱহাৰ কৰিব।

আজি আমি এই প্ৰতিজ্ঞা কৰোঁ যে আমি কেৱল ভাৰতীয় হোৱাত গৰ্বিত নহ'ব, বৰং ভাৰতক আমাৰ ওপৰত গৰ্বিত কৰিব।

অন্ততঃ নেতাজী সুভাষ চন্দ্ৰ বসুৰ কথা উদ্ধৃত কৰিছোঁ— “স্বাধীনতা কাহানিওঁ নাহে, ই ল’ব লাগিব।” আমাৰ পূৰ্বসূৰিসকলে সেই স্বাধীনতা লাভ কৰিছিল—এতিয়া সেই স্বাধীনতা ৰক্ষা কৰি শক্তিশালী কৰি আগন্তুক প্ৰজন্মলৈ আগবঢ়োৱা আমাৰ দায়িত্ব।



শপত : শেষৰ আহ্বান**  
> *"আজি শপত লওঁ—  
> মোৰ দেশ, মোৰ অসম  
> তোৰ উন্নতিৰ বাবে কাম কৰিম;  
> ভিক্ষা নালাগে, স্বাধীনতা আমাৰ  
> ইয়াকে চিৰজীৱন ৰক্ষা কৰিম!"*  


No comments:

Powered by Blogger.